واکنش‌های داخلی و بین‌المللی به پیام عبدالله اوجالان، رهبر حزب کارگران کردستان
دکتر «صلاح‌الدین خدیو»، تحلیل‌گر سیاسی و نویسنده، در واکنش به پیام عبدالله اوجالان گفته است: «آن‌هایی که فکر می‌کنند فردا در کوهستان قندیل آتش سلاح‌ها خاموش و رزمندگان پ‌ک‌ک تسلیم می‌شوند، زیادی خوش‌بین هستند.»
او با اشاره به این‌که پیش از این در سال ۲۰۱۲ نیز در جریان «گشایش کُردی»، عبدالله اوجالان درخواستی مشابه را مطرح کرده بود گفت: «حزب کارگران کردستان در آن زمان به‌صورت نمادین و با بر زمین گذاشتن اسلحه توسط گروهی از نیروهای خود در مرز پاسخ فراخوان رهبر زندانی‌اش را داد. این بار احتمالا با اعلان آتش‌بسی یک جانبه و یا آزادی داوطلبانه چند سرباز اسیر این کار را خواهد کرد.»
این تحلیل‌گر سیاسی بر این باور است که اوجالان برخلاف انتظارات در پیام خود به موضوع «کُردهای سوریه و واحدهای مدافع خلق» اشاره نکرده و شاید این «حلقه مفقوده پروسه احتمالی صلح و عامل اصلی تنش میان طرفین» باشد.
«اسماعیل شمس»، فعال مدنی و روزنامه‌نگار کُرد نیز درباره پیام عبدالله اوجالان گفته است: «اوجالان گام نخست را برداشت حالا توپ در زمین ترکیه است. ماندلا که به‌عنوان رهبر گروهی مسلح و تروریست زندانی شد، با پیام صلح و برابری از زندان بیرون آمد و به نماد برابری و رفع تبعیض برای مردم آفریقا و جهان تبدیل شد.»
او عبدالله اوجالان را «ماندلایی دیگر در خاورمیانه خشونت‌زده» توصیف کرده و در ادامه گفته است: «کسی هم بهتر از اوجالان برای ایفای این نقش نیست. به یقین اگر ترکیه پیام صلح او را نشنود، در آینده با نسل جدیدی روبرو خواهد شد که خواسته امروز اوجالان، در فهرست کمترین خواسته‌هایش هم قرار نخواهد گرفت.»
جمعی از فعالان مدنی کردستان ایران نیز با تحلیلی جداگانه به این پیام واکنش نشان داده و گفته‌اند این پیام تاریخی هیچ اشارەای به جنگ‌های داخلی ترکیه و منطقه‌ای نداشته است.
از جمله «بابان سقزی»، عضو کنگره ملی در حساب کاربری خود در «ایکس» نوشته است: «این پیام می‌تواند فرصتی تاریخی باشد، اما تنها در صورتی که ترکیه حسن نیت نشان دهد و حقوق کُردها را به‌رسمیت بشناسد.»
به باور او «عبدالله اوجلان همیشه خواستار صلح و آشتی بودە و این در حالی است که چندین تن از اعضای حزب کارگران کردستان در زندان‌های ایران هستند.»
به نظر می‌رسد بسیاری از فعالان کُرد به این فراخوان برای برقراری صلح و ثباتی پایدار در منطقه امیدوارند اما موفقیت آن را «به واکنش دولت‌ها و گروه‌های مختلف در منطقه» وابسته می‌دانند.
